به روایت یک شاهد عینی

کاش همه چیز یه خواب بین ساعت 4 تا 5 و ربع عصر بود، به همون گنگی که از خواب بیدار میشی نمیدونی کجای دنیا وایسادی، به همون شیرینی کش و قوس های بعدش. اما متاسفانه همش واقعیته.

ما از درد فقط با وداع زخم های چرکین شب آشناییم؛ خواب.

اینجوری که تو خواب عاشق میشم دوست ندارم بیدار شم. هنوزم وقتی بهش فکر میکنم ته دلم ...

این روزا کار جدیدیو شروع کردم، یه سال دیگه میام اینجا می نویسم شد و تونستم! ایمان دارم به خودم توی این راه